Termin tendinopatia jest ogólnym opisem stanów klinicznych (zarówno bólu, jak i cech patologicznych) związanych z nadmiernym używaniem ścięgien i ich okolic. Charakteryzuje się również bólem, zmniejszoną funkcją i nietolerancją wysiłku.
Zapalenia nadkłykcia bocznego (łokieć tenisisty)
Zapalenia nadkłykcia przyśrodkowego (łokieć golfisty)
Ścięgna rzepki (kolana skoczka)
Ścięgna Achillesa
Stożka rotatorów
Klasyczną cechą jest narastający ból w miejscu dotkniętego ścięgna, często z rozpoznaniem zwiększonej aktywności. Zazwyczaj ból jest związany z obciążeniem.
W bardzo wczesnej tendinopatii ból może występować na początku aktywności, a następnie zanikać w trakcie samej aktywności, aby pojawić się ponownie po schłodzeniu, jeśli aktywność jest przedłużona, lub być bardziej dotkliwym podczas kolejnych prób aktywności. Pacjent jest zazwyczaj w stanie dość wyraźnie zlokalizować ból, a ból jest opisywany jako „silny” lub „ostry” we wczesnych stadiach, a czasami jako „tępy ból”, gdy występuje przez kilka tygodni.
Pierwszym celem jest często zmniejszenie bólu. Jest to zwykle najbardziej niepokojąca dolegliwość dla pacjenta (za to edukacja i wyjaśnienie procesu i czasu trwania rehabilitacji jest w tym etapie bardzo ważne!). Niestety ból w ścięgnie prowadzi do zmniejszenia aktywności mięśni, a tego nie chcemy. Ból często będzie silniejszy przy reaktywnej tendinopatii. Typowe spuchnięcie ścięgna w odpowiedzi na zwiększenie obciążenia. W pierwszej fazie najważniejszym aspektem jest redukcja bólu.
Kluczem do zmniejszenia bólu jest ustalenia odpowiedniego obciążenia na ścięgno:
Unikaj czynności, które wywierają nacisk ściskający na ścięgno, zwykle jest to każda czynność, która wymagałaby rozciągnięcia wykonanego mięśnia lub bezpośredniej kompresji ścięgna
Unikaj działania obejmujące cykl rozciągania-skracania (SSC), który ma miejsce, gdy ścięgno musi zachowywać się jak sprężyna, rozciągając, a następnie skracając, aby zgromadzić, a następnie uwolnić energię.
Ćwiczenia izometryczne pomagają zmniejszyć ból. Te ćwiczenia powinny być wykonywane w pozycji, która nie powoduje kompresji ścięgna, zaczynaj jest to środkowy zakres mięśnia.
Leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen może pomóc zredukować ból przy reaktywnej odpowiedzi.
Tydzień 1: 15 RM (60% 1 rep max)
Tydzień 2-3: 12RM (65% 1 rep max)
Tydzień 4-5: 10RM (70% 1 rep max)
Tydzień 6-8: 8RM (75% 1 rep max)
Tydzień 9-12: 6 RM (85% 1 rep max)
4 serie każdego ćwiczenia 2-3 minuty przerwy pomiędzy seriami.
Tempo wolne! Licz do 3 oraz utrzymaj 3 sekundy.
Dostosuj obciążenie tak, abyś miał/a 2-3 powtórzenia w zapasie!
Kiedy ból już ustąpił, możemy przejść do kolejnej fazy, aby popracować nad siłą.Praktycznie należy pamiętać, że reakcja ścięgna na obciążenie wymaga czasu, należy wziąć pod uwagę zarówno reakcję krótko-, jak i długoterminową na obciążenie. W krótkim okresie nastąpi utrata produkcji kolagenu przez około 24-36 godzin po treningu - więc zapewnij odpowiednie dni odpoczynku między sesjami siłowymi. Wykonujemy co drugi dzień!
Dla wielu osób zmniejszenie bólu i budowanie siły w połączeniu ze stopniowym powrotem do zwykłych czynności absolutnie wystarczy. Jeśli połączymy to z zachowaniem treningu siłowego w celu utrzymania sprawności ścięgien i rozsądnym harmonogramem treningu, ryzyko nawrotu będzie dość niskie. Jednak w przypadku niektórych osób z cięższą lub uporczywą tendinopatią lub dla osób, których sport wymaga dużego obciążenia, zaleca się przejście przez kolejne fazy, w tym rehabilitację funkcjonalną.
Przed rozpoczęciem funkcjonalnej rehabilitacji ból musi być na niskim poziomie i musi istnieć odpowiednia siła mięśniowa. W przybliżeniu 10 RM powinno być równe dla lewej i prawej strony.
Dla każdego sportowca będzie określona ilość i rodzaj obciążenia, z którym tkanki będą musiały sobie poradzić. Budując siłę funkcjonalną, musimy wziąć pod uwagę rodzaj sportu, który uprawia pacjent i dostosować siłę funkcjonalną i kondycję do niego.Musimy myśleć o rehabilitacji funkcjonalnej w 3 szerokich kategoriach:
1. ćwiczenia specyficzne dla wymagań funkcjonalnych dotkniętego mięśnia i ścięgna,
2. poprawa sprawności całego „łańcucha kinetycznego”
3. zajęcie się dysfunkcją ruchową, która łączy się z tendinopatią.
Rehabilitacja funkcjonalna może być złożonym obszarem i wymaga zindywidualizowanej oceny danej osoby. Ćwiczenia powinny być zaprojektowane tak, aby poprawić sprawność dotkniętego ścięgna i mięśnia podczas funkcjonowania, a także reszty łańcucha kinetycznego. Identyfikacja istotnej dysfunkcji ruchowej może być trudna, ale powinna obejmować ocenę zakresu ruchu stawu, elastyczności tkanek, kontroli ruchu i biomechaniki. Tymi obszarami należy się zająć przy jednoczesnym przestrzeganiu patologii i monitorowaniu bólu w odpowiedzi na obciążenie. Ćwiczenia w pozycjach z kompresją ścięgien należy wykonywać ostrożnie.
Fazy ćwiczeń |
Wskazówka |
Dawkowanie |
Ćw. izometryczne |
Dochodzimy w ćwiczeniu do granicy bólu, w skali od 0 do 10 - 7 max! |
5 powtórzeń po 45 sekund, 2 do 3 razy dziennie; stopniowo osiągać 70% maksymalnego dobrowolnego skurczu, na ile pozwala na to ból |
Ćw. izotoniczne |
Minimalny ból podczas ćwiczeń izotonicznych |
3 do 4 serii przy obciążeniu 15 RM, przechodząc do obciążenia 6 RM, co drugi dzień; męczące obciążenie |
Ćw. plyometryczne |
Porównywalna siła z drugą stroną oraz tolerancja przy ćwiczeniach.Minimalny ból podczas ćwiczeń. |
Stopniowo zwiększaj objętość, a następnie intensywność odpowiednich ćwiczeń. |
Powrót do sportu |
Progresja ćwiczeń pod odpowiednią dyscyplinę. |
Progresją ćwiczeń pod odpowiednią dyscyplinę. |
Ile powinna trwać rehabilitacja tendinopatii ?
W dłuższej perspektywie należy wziąć pod uwagę, że znaczące zmiany siły mięśni zajmują 6-8 tygodni, a ścięgna zmieniają się powoli, więc reakcja na program obciążający może zająć 3-4 miesiące. Wszystkie wyżej wymienione badania obejmowały co najmniej 12 tygodni rehabilitacji - nie ma szybkiej naprawy!!!
Telefon: 794 043 717
Email: lukasz.degis@gmail.com