Łokieć golfisty to najczęściej uraz przeciążeniowy ścięgna

Entezopatia nadkłykcia przyśrodkowego lub „łokieć golfisty” to najczęściej uraz przeciążeniowy ścięgna prowadzący do tendinopatii. Zwyrodnienie ścięgna zginacza i nawracacza występuje przy powtarzającym się wymuszonym prostowaniu nadgarstka i odwracania przedramienia podczas czynności obejmujących zgięcie nadgarstka i nawracania przedramienia. W rezultacie zamiast naprawy pojawia się zwyrodnienie ścięgna. Najbardziej wrażliwy obszar znajduje się w pobliżu przyczepu zginaczy nadgarstka na przyśrodkowym nadkłykciu kości ramiennej. Czasami pacjent odczuwa również ból po stronie łokciowej przedramienia, nadgarstka, a czasami w palcach.

Wszystkie te mięśnie mają ten sam początek: nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej. Najczęściej patologia występuje w przyczepie mięśniowo-ścięgnistym mięśnia zginacza promieniowego nadgarstka i mięśnia nawrotnego obłego. Jednak duże rozlane pęknięcia mogą również wystąpić w mięśniu dłoniowym długim, zginaczu palców powierzchownym i zginaczu łokciowym nadgarstka.

Etiologia

Przyśrodkowa tendinopatia nadkłykcia ma mniejszą częstość występowania niż boczna tendinopatia (łokieć tenisisty), przy czym ta pierwsza obejmuje tylko 9 do 20% wszystkich rozpoznań epikondylopatii.

Etapowy proces patologicznej zmiany ścięgna może skutkować rozpadem strukturalnym i nieodwracalnym zwłóknieniem lub zwapnieniem. Pacjenci zazwyczaj zgłaszają uporczywy ból łokcia po stronie przyśrodkowej, który nasila się podczas codziennych czynności. Sportowcy mogą być szczególnie objawowi podczas późnych faz napinania lub wczesnych faz przyspieszenia ruchu rzutowego. Patologia występuje u miotaczy w wyniku sił o dużej energii powstających podczas rzutu znad głowy. Zgłaszano ją również w tenisie, kręglach, łucznictwie, podnoszeniu ciężarów itd.

Jednak 90 do 95% wszystkich przypadków nie dotyczy sportowców. Przewlekłe powtarzające się koncentryczne lub ekscentryczne obciążenie skurczowe zginaczy nadgarstka i nawracacza jest najczęstszą etiologią. Patologia może być również wywołana nagłym urazem tych ścięgien w pojedynczym zdarzeniu urazowym.

Obraz kliniczny

Chociaż zapalenie nadkłykcia oznacza stan zapalny, istnieją pewne kontrowersje związane z tą patologią. Proces patologiczny nie obejmuje zapalenia kości.

Histologia

Wykazano, że tendinopatia jest wynikiem mikropęknięć ścięgna. W większości przypadków łokieć golfisty nie jest spowodowany stanem zapalnym. Raczej jest to problem wewnątrz komórek ścięgna. W przypadku tendinopatii uważa się, że zużycie i rozdarcie prowadzi do zwyrodnienia tkanek. Zwyrodniałe ścięgno zwykle ma nieprawidłowy układ włókien kolagenowych i rozdzielenie włókien. Może również wystąpić zwiększona widoczność przestrzeni naczyniowych, ogniskowa martwica lub zwapnienie. Kiedy tak się dzieje, kolagen traci swoją wytrzymałość. Staje się kruchy i może pękać lub łatwo ulegać uszkodzeniom. Za każdym razem, gdy kolagen się rozpada, organizm reaguje, tworząc tkankę bliznowatą w ścięgnie. Z czasem ścięgno staje się pogrubione z powodu dodatkowej tkanki bliznowatej.

Objawy kliniczne

Pacjent zazwyczaj skarży się na ból łokcia dystalnie od przyśrodkowego nadkłykcia kości ramiennej z promieniowaniem w górę i w dół ramienia, najczęściej po stronie łokciowej przedramienia, nadgarstka i czasami palców.

Może również wystąpić miejscowa tkliwość nad przyśrodkowym nadkłykciem i ścięgnem zginacza, bez objawów obrzęku lub rumienia. Inne objawy to sztywność łokcia, osłabienie dłoni i nadgarstka oraz drętwienie lub mrowienie palców (głównie serdecznego i małego palca).

Ból jest wywoływany przez test oporu zgięcie nadgarstka i pronację. Bólowi zwykle towarzyszy osłabienie chwytu dłoni. Ból może pojawić się nagle lub rozwijać się stopniowo z czasem.

Procedury diagnostyczne

Ponieważ epicondylopatia jest zasadniczo schorzeniem mięśniowo-ścięgnistym, diagnoza jest zasadniczo kliniczna.

Rozpoznanie epicondylopatii przyśrodkowej opiera się na miejscowym bólu w łokciu, tkliwości i bólu przy palpacji dystalnej i przedniej części nadkłykcia przyśrodkowego.

Można również zbadać nasilenie bólu w nadkłykciu przyśrodkowym przy opornym zgięciu izometrycznym, powtarzalnym zgięciu i pronacji nadgarstka.

Postępowanie

Terapia falą uderzeniową jest skuteczna u pacjentów ze świeżo zdiagnozowaną boczną lub przyśrodkową epikondylopatią. Może to być kolejna opcja, gdy miejscowe wstrzyknięcie sterydów jest przeciwwskazane w leczeniu pacjenta.

Fizjoterapia

Fizjoterapia jest podstawową strategią leczenia zapalenia nadkłykcia przyśrodkowego

Głównym celem leczenia zachowawczego jest złagodzenie bólu i zmniejszenie stanu zapalnego. Te dwie rzeczy pomogą osiągnąć właściwą rehabilitację, a później powrót do zwykłych zajęć.

Leczenie niechirurgiczne można podzielić na trzy fazy.

zmniejszenie bólu
zwiększenie siły
rehabilitacja funkcjonalna